صفوة التفاسير (شبر) (کتاب)

در «صفوة التفاسیر» اثر علامه شبر (م، ۱۲۴۲ ق)، آیات قرآن کریم بر اساس روایات ائمه معصوم علیهم السلام تفسیر شده است. این تفسیر، گزیده اى از تفاسیر پیش از خود است. ازم به ذکر است، محمدعلی صابونی نیز تفسیری با همین عنوان (صفوة التفاسیر) دارد.

مؤلف

علامه سید عبدالله علوى حسینى، مشهور به «شبّر» (م، ۱۲۴۲ ق) در سال ۱۱۸۸ ق در نجف به دنیا آمد و سپس همراه پدرش به کاظمین مهاجرت نمود و تا هنگام وفات آنجا ماند. وى یکى از علماى مهم عصر خویش، فقیهى آگاه، محدثى خبیر، مفسرى متبحر و جامع علوم معقول و منقول بود. در اخلاق کریمه آیتى بود و به عنوان یکى از بزرگان امامیه و فردى با مقام و منزلت رفیع شناخته شده بود. او همه عمر پربرکت خویش را صرف تألیف و تصنیف نمود تا توانست آثار گرانبهایى به جامعه اسلامى به ویژه جامعه تشیع تقدیم کند که همواره مورد استفاده حوزه هاى علمى قرار گرفته و در بستر زمان رواج روزافزون یابد.

وى در رشته هاى مختلف علوم اسلامى همچون: فقه، حدیث، تفسیر، معارف و اخلاق صاحب نظر بود و در تمامى این زمینه ها تألیفات سودمندى دارد. در حدیث، «جامع الاخبار» وى با «بحارالانوار» علامه مجلسى همسو است. مؤلف، در فقه و معارف و اخلاق نیز نوشته هاى فراوانى دارد.

معرفى اجمالى کتاب

این تفسیر یکى از بهترین تفاسیر در نزد شیعیان است که تا به حال نوشته شده است. مؤلف مقدمه اى نسبتاً طولانى نگاشته و آن را در شانزده بخش تنظیم کرده و در آن به طور گسترده از مسائل مختلف سخن گفته است که این مقدمه خود رساله اى مستقل در علوم قرآنى شمرده مى شود. وى سپس به تفسیر آیات به روشى مزجى و ترکیبى پرداخته و گاه از قرائت، شرح واژه ها، اعراب از حیث لغت و نحو و گاه بلاغت سخن گفته است.

علامه شبر در این تفسیر به تفسیر آیات بر اساس روایات وارد شده از ائمه معصوم علیهم السلام پرداخته و کمتر آراى دیگران را آورده و به مباحث فقهى و کلامى نیز به مناسبت با دقت و ظرافت کامل وارد شده است. این تفسیر، همان گونه که از نامش پیدا است، گزیده اى از تفاسیر پیش از وى است. مؤلف دو تفسیر دیگر به نام‌هاى الجوهر الثمین و تفسیر الوجیز هم دارد.

منابع

• محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی.